Kunstenaars Meg Mechteld Mercx en Rob Verwer houden door het dragen van de koepelrok 1,5 meter afstand. Dé oplossing in tijden van de coronacrisis. Het ziet er misschien wat onhandig uit, maar de rokken wegen niks omdat ze gemaakt zijn van pvc-buizen. Op de achtergrond zie je Voormoeders, het kunstproject van Mercx waardoor ze de hoepelrok leerde kennen. © Gerard Verschooten
Kooirok als alternatief voor het mondkapje: ‘Zelfs de stramste mannen gaan er sierlijk van lopen’
NIJMEGEN – Door haar werk als kunstenares stuit Meg Mechteld Mercx op de ‘kooirok’. Zo kunnen we namelijk wél de1,5 meter waarborgen. Dat liet ze gelijk zien met een eigen kunstproject.
Door Eva de Waal
Het mode-item is beter bekend als crinoline of hoepelrok en werd vroeger door vrouwen gedragen om kleding een wijdere, vrouwelijke klokvorm te geven. Mercx draagt het niet uit elegantie, maar juist uit praktisch oogpunt. Want hoe open je een tentoonstelling of loop je een kunstroute veilig in tijden van corona? Door zo’n kooirok te dragen.
Zelfs de stramste mannen en vrouwen liepen ineens sierlijk. Automatisch maakten ze dansbewegingen
Mercx weet waarover ze praat, want tijdens de opening van een tentoonstelling hees ze 25 kunstenaars in zo’n rok. ,,En dat was geestig! Zelfs de stramste mannen en vrouwen liepen ineens sierlijk. Automatisch maakten ze dansbewegingen.’’
Onpraktisch en brandgevoelig
Dit mode-item kent ook minder grappige ervaringen. De kooirok kwam in de mode toen keizer Napoleon III in 1853 trouwde met Eugénie de Montijo. Maar de rok was erg onpraktisch: vrouwen die ’m droegen namen veel plaats in.
Dat zorgde niet alleen voor problemen op straat, maar ook in de kerk. Bovendien bleek de rok erg brandgevoelig. Bij een brand op 8 december 1863 in de kerk Iglesia de la Compañia in Santiago kwamen tweeduizend vrouwen om die op dat moment een kooirok droegen. Zij konden zich door de rok niet snel uit de voeten maken.
Moederlandse geschiedenis
Als ode aan de vrouwen die toen verbrand zijn, wil ik de kooirok nu inzetten voor veiligheid
Door haar kunstproject VOORmoeders verdiepte Mercx zich in dit verhaal en in de kooirok. In haar project haakt ze in op de ‘moederlandse’ geschiedenis in plaats van de vaderlandse.
Mercx: ,,Ik stel mensen vaak de vraag: ‘Wat is de meisjesnaam van jouw oma?’ Maar de meesten weten het antwoord er niet op. Waarom krijgen onze kinderen nog vaak de achternaam van de vader en niet van de moeder? Ik vind dat de vader- en moederlandse geschiedenis in evenwicht moeten zijn. Dan krijg je namelijk een heel ander mens.’’
De geschiedenis van de kooirok is tragisch, zegt ze. ,,Ongelukken met de kooirok kwamen vroeger vaak voor. Als ode aan de vrouwen die toen verbrand zijn, wil ik de kooirok nu inzetten voor veiligheid. Het omkeren, want dat is wat we allemaal in de coronacrisis moeten doen: iets positiever maken. De kooirok zorgt nu in ieder geval voor afstand én lachende mensen.’’